วันจันทร์ที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2558

ช่วยกันแชร์ ครูโหด เส้นใหญ่ ทำไมไม่ถูกย้าย ?

ช่วยกันแชร์ ครูโหด เส้นใหญ่ ทำไมไม่ถูกย้าย ?



                        เมื่อครั้งสมัยที่ผมเรียนอยู่ชั้นประถมปีที่ 6 ในโรงเรียนต่างจังหวัดแห่งหนึ่ง ชั่วโมงวิชาภาษาอังกฤษเป็นชั่วโมงอันน่าระทึกขวัญที่สุด เพราะคุณครูโหดมาก ในสมัยนั้น กริ๊งๆๆ เป็นเสียงกระดิ่งรถจักรยานที่นักเรียนภาษาอังกฤษชั่วแรกนั่งลุ้นกันระทึก  “ครูยินดี มาแล้ว”  เมื่อรับสมุดการบ้านที่ครูตรวจมาดูพวกเราจะค่อยๆแย้มลุ้นระทึก ข้อความที่ปรากฏคำว่า “ไปพบครู” นั่นหมายความว่าต้องกลับบ้านหลัง 1700 น เพราะจะต้องมาเรียนพิเศษซึ่งทุกคนขยาด ในเวลาเรียนท่านจะเน้นแกรมม่ามาก ถ้าตอบผิดตอบไม่ได้โดน ทุกคนจะตั้งใจมาก ตอบผิดโทษไม่หนัก ไม่ตอบ งานเข้าครับโดนเฆี่ยนจนกว่าจะพูด พวกเราโดยมากอายและกลัวที่จะพูดภาษาอังกฤษ ซึ่งการฝึกพูดจะสำคัญมาก ครูแก้การอายที่จะพูดโดยการเฆี่ยน ความสามารถพิเศษของท่าน ท่านสามารถสอนนักเรียน 4 ห้องเรียนโดยไม่มีใครกล้าคุย ถ้าใครคุยนั่นหมายความว่าพร้อมที่จะแสดงออก  แบบว่าทุกคนที่เป็นลูกศิษย์ท่านจะก้นช้ำกันทุกคน แบบว่าตีกันจนกว่าจะเข้าเส้น
                    จนกระทั่งวันหนึ่งเกิดเหตุการณ์ขึ้น   ผู้ปกครองนักเรียนคนหนึ่งทนการกระทำไม่ได้เพราะลูกมาฟ้อง จึงมาร้องเรียน  ผอ.โรงเรียนกลับเฉยและให้คุยกับครูเอาเอง ครูบอกว่า จะไปร้องเรียนที่ไหนก็เชิญ ฉันไม่เคยกลัว (ฟังดูแล้วสงสัยเส้นใหญ่พอตัว) ผู้ปกครองเลยไปแจ้งความ ปรากฏว่า ตำรวจไม่รับแจ้งความครับ  เลยไปร้องนายอำเภอ นายอำเภอก็ไม่รับคำร้อง ไปร้องกับ หน่วยงานต่างๆ ก็ไม่มีใครกล้ารับคำร้อง  จึงเป็นที่สงสัย  ผลปรากฏว่าสาเหตุคือ นายตำรวจหลายท่านเป็นศิษย์ครูยินดี  ซึ่งบอกว่าที่ได้ดีทุกวันนี้เพราะไม้เรียวครู ให้ผู้ปกครองกลับไปสำรวจลูกว่าลูกสนใจเรียนแค่ไหน ควรไปสอนลูกจะดีกว่า นายอำเภอท่านก็เหมือนกัน ท่านเป็นลูกศิษย์ครูยินดี ที่ได้ดีเพราะไม้เรียวครู ลูกกำนันดังในพื้นที่ครูก็ตีมาแล้ว คนที่ได้ดีในอำเภอที่ผมอยู่ได้ดีเพราะผ่านไม้เรียวครูยินดีทั้งนั้น
                   ท่านทุ่มเทอุทิศชีวิตการสอบให้ศิษย์ คนไหนเรียนไม่เก่งบังคับให้เรียนพิเศษตอนเย็นไม่คิดค่าสอน ใครกลับบ้านไม่ได้เพราะเลิกช้ารถหมด ท่านบอกให้นอนที่บ้าน มีชุดให้มีเสื้อผ้าให้มีข้าวให้กิน ขอให้อยู่เรียน คนไหนไม่มีเงินตัดผมท่านจ่ายให้และสระผมให้ด้วย
                  สมัยนี้เด็กขาดความอดทน ขาดสัมมาคารวะเพราะพ่อแม่เป็นสาเหตุ และครูที่ทุ่มเทแบบนี้ที่ไม่เคยกลัวใคร มีจุดยืนในการสั่งสอนศิษย์ หายากแล้วครับ ครูที่ทำคนให้เป็นคน
                  ผมคนหนึ่งก็ได้ดีทุกวันนี้เพราะไม้เรียวท่าน ความรู้เรื่องไวยากรณ์ ที่ท่านสอนผมต้องใช้ตั้งแต่ ป.6 จนจบวิศวะ มาทำงานครับ ถึงแม้ผมไม่เก่งภาษาอังกฤษก็ตาม ถ้าไม่ได้ไม้เรียวท่านผมคงมาถึงจุดนี้ไม่ได้ครับ  บทความนี้ผมเขียนเพื่อเทิดทูนพระคุณท่านครับ
                 

ขอบคุณภาพจาก http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=bluebutter&month=23-07-2011&group=28&gblog=70

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น